“Πού να βρω απαντήσεις”

Από μικρό παιδί η ίδια πάντα ερώτηση σε κάθε απορία μικρή η μεγάλη που είχα. Μια απορία που εκτυλίχθηκε στη λέξη που θα γίνονται για μένα σκοπός ζωής. “Γιατί”. Σε ό,τι μάθαινα, σε ότι άκουγα, σε ότι μου έλεγαν η απάντηση ήταν η ίδια. Λες και αν μάθαινα το γιατί, θα μάθαινα τα μυστικά της ζωής! Τα χρόνια πέρασαν και τα “γιατί έτσι” ή οι αφηρημένες απαντήσεις έγιναν η αιτία να σταματήσω να αναρωτιέμαι δυνατά το ίδιο πράγμα που μου έδινε κάποτε μεγάλη χαρά στο παιχνίδι της ανακάλυψης! Ώσπου μια μέρα η καθημερινότητα έγινε αβάσταχτη και πια δεν άντεχα άλλο σκοτάδι.

Κάποιοι το λένε “Μαύρη νύχτα της ψυχής ” άλλοι διαδικασία μεταμόρφωσης, εγώ θα το πω το γιατί που ρώτησε τον εαυτό του. Βλέπεις οι άνθρωποι ψάχνουμε πάντα τις απαντήσεις έξω από εμάς γιατί εκείνη η απάντηση δεν έχει προσωπική ευθύνη. Είναι κάποιου άλλου, του δασκάλου, του γκουρού, του ειδικού η γνώμη που σε περίπτωση που δε δουλεύει για μας δε θα έχει κάποια επίπτωση πάρα μόνο αυτή του “Εσύ φταις για τα προβλήματα μου”. Το 2015 έχοντας περάσει 3 πολύ δύσκολα χρόνια ξενιτιάς άρχισα να σκέφτομαι πως ήταν αναγκαίο πια να δώσω τις δικές μου απαντήσεις σε όσα συνέβαιναν. Άρχισα να ψάχνω μανιωδώς για απαντήσεις! Και μετά από καιρό τις έχω βρει! Όχι όλες αλλά τώρα πια ξέρω που να ψάξω.

Οι απαντήσεις που ψάχνουμε είναι μέσα μας. Στις αξίες μας, στις πεποιθήσεις μας, στα “θέλω” μας και στα “δεν αντέχω” μας. Είναι στα όνειρα που δεν ξέρουμε γιατί τα έχουμε, τις αντιδράσεις μας που πια είναι αυτοματοποιημένες, στο σεβασμό που δείχνουμε στον αυτό μας και στους άλλους! Οι απαντήσεις είναι στη σιωπή, εκεί που οι άλλες φωνές έχουν σωπάσει και μια μικρή, σιγανή φωνούλα ψιθυρίζει την αλήθεια! Αυτή η φωνή λοιπόν έχει όλες τις απαντήσεις. Έχει όμως ένα κακό! Επειδή έρχεται από μέσα προς τα έξω, αδυνατούμε να την πιστέψουμε οι άνθρωποι! Στα “γιατί” που έγιναν “πού” και βρήκαν απάντηση στο “εδώ”!